- кандыра
- кандыраГ.: кӓндӹрӓ1. верёвка, бечевка
Кужу кандыра длинная верёвка;
муш кандыра пеньковая верёвка;
кандырам пунаш вить верёвку.
Кандыран кужужо сай, мутын – кӱчыкшӧ. [/i]Калыкмут.[/i] Верёвка хороша длинная, а слово – короткое.
Илышем керышталтше кандыра гай незер ыле гынат, куанаш жапым муам ыле. [/i]М. Шкетан.[/i] Хотя жизнь моя бедная была как перекрученная верёвка, но я находил время и для радости.
2. перен. танец восточных мариТакмакын лончыжо пырт чарнымеке, «тывырдикан» пуналте «кандыра». [/i]Сем. Николаев.[/i] Как только кончилась частушка, с чечёткой завилась «верёвка».
3. в поз. опр. верёвочныйВуйыштыжо кушкедалтше мераҥ упш, ӱмбалныже тумыштыл пытарыме тошто мыжер, кыдалыште кандыра ӱштӧ. [/i]Н. Лекайн.[/i] На голове у него порванная заячья шапка, на теле старый кафтан, на пояснице верёвочный пояс.
Марийско-русский словарь . 2015.